 - soms draagt iemand een geheim toont zich iets van het torsen de hals zwelt op een ader klopt de tred wordt net iets te zwaar maar vaak openbaart zich niets we gaan aan het geheim voorbij - een knoest een korst over een wond onthutste ogen open mond dat schilderij van Edvard Munch het lijkt alsof de schilder schreeuwt maar hij sluit zijn oren af voor de schreeuw van de natuur - wolken als bloed tongen van vuur het geheim blijft ingevroren onzichtbaar zelfs voor jou je bouwt je huis er overheen de wand verschuift de vloer beweegt het breekt onder je voeten - het landschap schildert door ons heen braakt kleur in stormende lijnen niemand verdwijnt voor altijd de Vijverberg onthult de pijn beschut en brengt ons samen we geven het kind zijn naam - Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws. Bij het nieuws over Sem Vijverberg denkt de dichter aan het schilderij van Edvard Munch: ‘De schreeuw.’
0 Comments
 vaak ga ik met mijn vader het liefst tegen de avond naor Brummen en weerumme vanaf t Bronkhorsterveer verlangend wacht de IJssel haar onderstroom lokt fluisterzacht de pontbaas vlijt zijn veerboot neer en op geleide van het tij steekt hij getrouw van wal zoals zijn vaderen voorheen zetelt hij hoog in zijn kajuit om hem heen wentelt het land alsof de horizon roteert zo komt er nooit een overkant ik hoor mijn vaders lach weer klateren over het water de ganzen schateren luid de hemel lijkt geladen lichtsprankels kaatsen op en neer van Brummen tot aan Bronkhorst daar draaien we nog een keer en weer valt alles samen het wiegen van het water daaronder een sterke kabel de handen van de pontbaas waarin het roer zo veilig ligt maar ook verandert alles steevast verschuift het vergezicht Helma Snelooper Foto Jan Ruland van den Brinke  hoe je verdwijnt uit een landschap
je hoeft maar in te schepen je hoeft maar uit te checken snel sluiten zich de gelederen de kust glijdt als zand door je vingers het bos keert zich binnenstebuiten bomen tonen zich vertekend onderaards trillen nieuwe spruiten vergeefs tuur ik door de lens van de tijd naar de Koepoort de Doesburgse brug pas als ik de invalshoek verplaats vind ik je overal weerkaatst Helma Snelooper Foto: kunstwerk in wording van Marijke Schellekens gemaakt voor de Leesplek op het landgoed Enghuizen tijdens de Kunstwandelroute gezamenlijk gedicht door het dichterscollectief de Omsmeders Mijn bijdrage luidt: zij is mijn gids maar weet dat niet ik neem haar voetstoots aan de stapsteen blijkt een struikelblok de weg verschijnt onder het gaan  Op haar tocht tussen Aalten en Winterswijk herinnert de dichter zich haar logeerpartijen als kind op de boerderij. Ze zag hoe de naobers tot samenspraak kwamen tijdens kavelruil. Voor haar een les in de kunst van het onderhandelen.
Miste op de fiets door Miste zie ik bomen omwonden krang hangt het rood wit blauw alsof het landschap rouwt de boer ondersteboven plant in de wei een bord met in het zwart ik ben boos het duwen en het trekken quotum en stikstofkaart Rabobank en Binnenhof de melkkoe en het dode paard de boer rukt op en stort zijn gram bij van den Brink en Kockelmann die om rake soundbites vragen maar wie spreekt de boer zijn taal graan rijpt niet in een paar dagen eerst koffie een snee wegge samen naar buiten kuieren alle kanten onder het licht proeven ruiken luisteren op zoek naar een vergezicht Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws 9 augustus  Dorpsstraat vol brocante zinken gieter glazen stolp Maria zonder rechterhand ik maak een vers op maat mijn brein werkt traag vandaag iemand vraagt of ik troost verkoop een vriend leende mij het boek Als licht in donkere tijden Beethoven speelde net zo lang piano tot de moeder van t gestorven kindje eindelijk huilen kon ik geef alleen maar woorden weer - er vallen bussen uit de chauffeur deelt mee dat hij een andere route neemt zo doen we Doesburg aan ik denk aan wat je schreef scheep me alleen maar in dan vaart de boot vanzelf op mijn bestemming aan stoutmoedig ging je aan boord mijn hart klopt in mijn keel ik zou toch zweren dat ik jou in de Meipoortstraat zie staan - in Lathum tussen Dreamfields staat een man bij de halte Maori tattoos in t gelaat hij wacht tot hij wordt ontcijferd mijn oude klasgenoot zei ik graaf een station nabij het dorp dan kun je wanneer je wilt vanaf hier de wereld in ik check overal in en uit hoe ik ook wend of keer mijn dierbare geboortegrond ligt altijd aan het begin - Helma Snelooper Opvouwbaar Bos verschenen in het Achterhoek Nieuws 10 juli Foto: Achterhoek Foto Click here to edit.
 Helma leeft vanuit de gedachte dat je altijd verbonden kunt blijven met een mens, een buurt, een landschap.
ze leerde buurt te maken hij wist precies hoe het moest Zwarte Kip flink slagroom brandewijn met suiker beugelflessen donker bier ze hoorde glazen dansen thuis hielp ze op het land korenaren garen als ze even opkeek zag ze zwaluwen scheren wilgen langs de sloten de weidsheid van de Velswijk hier was de buurt dichtbij ze legde paden aan zodat ze in haar hoofd geruisloos terug kon gaan naar ruimtevolle verten zo vond ze haar eigen draai toen hij er niet meer was zij in haar regenjas heldhaftig hemelsblauw tegen de tijd opliep stonden zij op de uitkijk als vastberaden wachters de buurt blijft haar nabij hun beeld rondom het hare nu leg ik paden aan waarop ik in mijn hoofd geruisloos terug kan gaan naar waar zij wordt gedragen Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws 19 juni Foto: Velswijk revisited  dromen dobberen op een bagageband
stuurloos rond en rond wie geeft ze vleugels de stoet golft aan de terminals voorbij een opgewonden woeste polonaise van buiten sluiten steeds meer mensen aan stakebonenbenen in bermuda onvervuld verlangen naar Marbella lijf aan lijf geen afstand meer we mogen weer plaatsen boze tweets schreeuwen kelen zeer plat water van de uitgebluste brandweer we breken ons het hoofd over de zomer houden het hart vast voor de wintersport de gastvrouw draagt een hes ik help u graag een man herhaalt zijn vraag schiet uit zijn slof Schipholschaamte treinvermijding sterrenstof in t Woold kon je de sterrenhemel zien wildkamperen kind reik mij die haring ik had zelfs nog geen windscherm opgezet mijn ouders voeren blind op hun ervaring geulen graven rubber laarzen opblaasbed klank van klaterend water Bekendelle boterham in het Korenburgerveen moeder rook vertrouwd naar citronella reeën rond de tent biddende havik de wolf uit het sprookje en de Grote Beer eieren halen bij de Scholtenhoeve de wonderschone stilte van weleer de oehoe riep vanuit de kalksteengroeve wandelen in de dauw op blote voeten geen incheckbalie brengt die vreugde weer Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws 24 mei Foto Beek Boven Slinge Marcel Post  Nu de Kunstwandelroute op het landgoed Enghuizen weer is begonnen herdenkt Helma Jan Opdam, vitale grondlegger. Zij zoekt zijn sporen op het landgoed, in de tuin van haar moeder en op de Kruisberg in Doetinchem.
Opdams landschap hij hamerde een stam van berkenbast tussen bonenstokken bessenstruiken die begon meteen te ontluiken stak daarin een ei van roestig ijzer gigantisch scherpe wervelende zijden met in het midden een gedicht van glas in moeders tuin standvastige oorsprong weldadig hoe haar zilveren stem daar zong op het landgoed legde hij een labyrint waar mensen tussen Pinksteren en Pasen vol passie hun wandeltred vertraagden verweerde knoesten gaven de route aan na afloop heb ik verzameld en bewaard om me doorlopend in te kunnen prenten een pad met eigen handen uitgehakt leidt onherroepelijk richting het hart droeg hij het kruis op beide schouders mee of bracht hij het in onderdelen boven kruispaal en balk van zwartgeblakerd hout vier cirkelende spiralen van metaal kartelende zon met in het brandpunt goud voetplaat van ijzer dreef hij in de grond toen heeft hij het kruis zelfstandig opgericht zijn hele landschap loutert in het licht Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws 21 april  voor het eerst brommers kiek n hij liet me de bodem zien de smaak van suikerzand de geur van gasoline zacht stuiterende aarde Bertus op zien Norton dat schrikbeeld blijft me kwellen verliet het Hengelse Zand was hij daar blijven høken kon ie t navertellen zand veert zachtaardig mee nee dan klei dat is zwaar eigenwijs doorwortelbaar zavel uit Aerdt klei uit Tricht komgrond uit Lingezegen langs de autoweg bewaard doordrenkt van Rijnwaardse regen stort zich op het Kloosterzand de zoon van dichter Staring voorloper op het land met inkt achter zijn nagels en eelt onder zijn voeten bezong hij klei in zand dat wat tegenstrijdig lijkt uiteindelijk elkaar verrijkt Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws Mette Menting Work in progress videomapping voor Museum STAAL stamboom Staring.  dit is het gras dat geurt
zeepachtig koriander bergamot pimpernel hamamelis berenklauw een vleug van het verleden zweem van herbeleven hier droomt zich een park de groene longen van de stad gewoon langs de Gaswal gelukkig is de IJssel niet geblust ze golft als nooit tevoren volg haar loop naar vrije ruimte zo’n veld als waarvan Rumi zei daar zal ik je ontmoeten ver voorbij het gebakkelei dreigtweets wie heeft er gelijk waar de ziel ligt in het gras daar vinden we weer bereik laat de vogels twitteren de merel heft weer aan de mus de nachtegaal niet in het Engels maar internationaal dit is het gras dat geurt openbarstende zaaddozen papaver doornappel pioen winterwit van lente dromen alsof we voor het eerst samen buiten komen Helma Snelooper Verschenen in het Achterhoek Nieuws Foto Jan van Dingenen |
Helma SnelooperDichter, verteller, performer, Archief
November 2020
Categorieën
All
|
RSS Feed
contact |
|