 er is water
er is water in overvloed vader komt uit de tuin hij brengt ons handenvol bramen het sap druipt tussen zijn vingers door een bloedrood spoor ter hoogte van Kreta redt men een vrouw uit Eritrea van een zinkend schip haar water breekt, zij schenkt het leven aan een kind dat zij 'Gelila' noemt; van de zee als het moet slaan we het water uit de rots zelfs een steen is tot schreiens toe te roeren je kunt bokalen vullen met de tranen van de aarde er is water er is water in overvloed -- Helma Snelooper uit de bundel Opvouwbaar bos
0 Comments
 Tirol
het zou een ode aan zijn ouders zijn zijn vader zei hem zoon er zijn geen grenzen toch liep Joost tegen iemands grenzen op of wellicht overschreed iemand de zijne het doek ging neer er kwam geen dialoog ik rijd me vast tussen Kent en Harz Alpen Aragon Lombardije kom terecht op een woonerf nooit gezien waar een kind de armen wijd gespreid bulderend speelt dat hij een vliegtuig is vader lacht trots hij wordt nog eens piloot ik zeg mijnheer ik ben verdwaald ik zoek Tirol hij wijst daar verderop vlakbij de school ik denk dat accent is dat niet Oekraïens hoe zal het zijn als een vreemde mogendheid brutaalweg al je grenzen overschrijdt ik hoop dat als ik in gevaar verkeer iemand zich daarin weet te verplaatsen het is gaande we leven grenzeloos samen van heinde en ver of hier geboren zijn we zijn elkaars dokter schooljuffrouw piloot bezorgen elkaars pizza bakken elkaars brood grenzen ontstaan waar het gesprek niet wordt gevoerd waar alleen maar nijdig wordt getwitterd grenzen verdwijnen waar we kunnen schuilen samen lachen huilen samen een balletje trappen samen zingen juichen springen samen hakken -- Het gedicht ontstond terwijl ik fietste door Doetinchem de Huet op zoek naar Tirol. Verschenen in het Achterhoek Nieuws.  je rent de roltrap op
de stoptrein staat te wachten als een dampend paard ademwolken uit haar mond de geur van diesel reuk van verre reizen een kus op het perron uit het raampje hangen tot je hem niet meer ziet de geur van diesel die snuif je op terwijl je dieper in het landschap duikt stapvoets meer vertrouwd de geur van diesel zal gaandeweg verdwijnen zoals het aroma van carbolineum of van het petroliestel zoals het ernaar uitziet duurt dat nog wel even dat flitsend renpaard de RegioExpres draaft niet op batterijen of op waterstof wordt niet elektrisch aangedreven zelfs het gestold frituurvet maant het niet tot bewegen de geur van diesel ruik je nog lange tijd voor je ‘m gaat vergeten De Commissie voor de milieueffectrapportage vraagt de provincie Gelderland waarom ze kiest voor dieseltreinen bij de invoering van de RegioExpres tussen Doetinchem en Arnhem en niet voor een emissievrij alternatief. De dichter reist regelmatig op dit traject. Verschenen in het Achterhoek Nieuws Foto Helena Normark  duimen omhoog voor de dassen ze zijn de dierentak van Extinction Rebellion wat ze al niet hebben stilgelegd treinen de bouw van bedrijven zonnepanelen in Silvolde die zijn toch goed voor de planeet ja maar vijfenveertigduizend dat zijn er wel onmundig veel de dassen brachten deze zaak tot aan Provinciale Staten de rechter sprak ach landschapspijn het kan best zijn dat op den duur de aanblik je hart gaat raken het zonnepark wordt beeldbepalend ja die man heeft makkelijk praten leg de grond weer braak en zoek naar vijfenveertigduizend daken Verschenen in het Achterhoek Nieuws Foto Henri van Vliet  ik zie hem bij zijn werkbank buiten
de spijkers steken uit zijn mond nu kan hij eventjes niet fluiten hij draagt zijn bruine overal mijn vader maakt een kippenhok het ontwerp komt uit het maandblad Doe Het Zelf in huis en tuin ik las van een Dinxperse vader die in zijn tuin een bos begon daar kwam een kleine bonte specht die er voedsel en beschutting vond in minibos het Huppelse buske bouwde een torenvalk haar nest zij bracht in die tuin zes jongen groot we staan samen stil te luisteren naar hoe de wilde grassen ruisen ze kwamen zomaar aangewaaid mijn vader lacht je vraagt nu vast wat was de zin van al dat maaien het zit hem in de overgave en in de vreugde van het fluiten -- Helma Snelooper Steeds meer mensen in de Achterhoek beginnen een minibos in hun achtertuin, daartoe aangemoedigd door het IVN en de provincie Gelderland. Helma denkt terug aan de tuin uit haar jeugd. Verschenen in het Achterhoek Nieuws Foto Vogelvoer online  die weidse naam Het Grote Veld
we reikten uit naar de verte rondom Almen Lochem Vorden vlakten purper lila paars tot ze zeiden ach die heide wij doken onder de grond boven ons verrezen dennen sparren potdicht op elkaar zo sluimerden wij honderd jaar namen zachtjes knagen waar noodsein van de letterzetters heimelijke runentekens niemand dacht eraan te lezen schors ten dode opgeschreven toen hebben ze de grond verschraald noest gehakt en afgeplagd ze plantten vogelkers en vlier ruige mantels van struweel jachtgebied voor grauwe klauwier als vanouds grazende schapen nachtzwaluwen ratelen hier het vertier doet ons ontwaken dachten ze ons te begraven nu blijkt dat we zaden waren we dossen ons uit in het paars Helma Snelooper In dit gedicht spreek ik uit naam van de heidezaden die decennia lang onder Het Grote Veld in Vorden lagen. Na het kappen van naaldbomen en het verschralen van de bodem begonnen ze weer te ontkiemen. Zinsnede ontleend aan poëzie van de Griekse dichter Dinos Christianopoulos: 'Ze probeerden ons te begraven. ze wisten niet dat we zaden waren.' Deze uitspraak werd geadopteerd door inheemse volkeren, onder meer in Mexico. Ook Robin Wall Kimmerer bezigt de uitspraak in haar boek 'Een vlecht van heilig gras.' Zaden van bedreigde planten en gedachtegoed van bedreigde volkeren sluimeren onder de grond en kunnen ontkiemen op het moment dat de tijd rijp is om anders om te gaan met de aarde. Verschenen in het Achterhoek Nieuws. Stockfoto.  spoor van hoop
we begonnen gewoon te lopen een luide krak papa zei kijk vooruit het klonk of achter ons het dak afbrak ik bewaarde in mijn hoofd kikkerplas klimboom vuurplaats konijnenveld ezelspad alles dat tot die dag mijn wereld was veel te vlug versleten onze zolen die boef nam al het geld voor plek op een boot het lek werd pas ontdekt op volle zee dondergolven gooiden ons op het strand tussen touw plastic flessen vuile veren mama fluisterde er voer een engel mee schimmen slaapwandelden langs etalages vergaapten zich aan kerstboomsterren Swarovski ringen allerlei bling bling er moest een plaats zijn hooischelf herberg stal een wonder wilde worden geboren oma leerde mij we zijn elkaars cadeau blijf in beweging trek een spoor van hoop we begonnen gewoon te lopen -- Opgetekend in de Achterhoek. Uit de mond van een jongen die zijn land moest ontvluchten. Verschenen in het Achterhoek Nieuws  potwottels wat bunt dat
peuters knoeperts blagen de taal was me te machtig wil i-j van mien een pak smeer ik dacht aan pastachoca wat moest ik daar nou mee de taal haakte me pootje sprakeloos ging ik neer en dan dat brommers kieken weg van Zundapp Solex Puch lokte de taal me mee de Kruusweg in 't tweeduuster voelde een oorwurm kruipen dat unmundig fluisteren de taal bleef wortel schieten die nozem zag ik nooit weer troost in barre tijden mien deern vaak bun i-j te bang de taal biedt wijze woorden waar ik ben stilgevallen in zinnen afgemeten van wie bun i-j d'r ene de taal vormt mijn geweten keert terug op mijn schreden Het Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers heeft 'Plat veur Potwottels' ontwikkeld, voor peuters van 2 tot 5 jaar. Hoe anders zou Helma's leven verlopen zijn als ze de Achterhoekse taal jong had geleerd? Verschenen in het Achterhoek Nieuws Foto Anne Geddes  Op 11 november kwamen mensen vanuit alle windstreken naar boerderijmuseum Smedekinck voor de presentatie van mijn nieuwe dichtbundel Vlieghuid. Het was een fijne middag vol warme ontmoetingen. Opgeluisterd door Henk Hilferink; sfeervolle liederen met poëtische teksten die in goede aarde vielen. Ook mijn verhalen en gedichten vonden weerklank bij het publiek. Het eerste exemplaar van mijn bundel was voor tante Annie. Vormgever Bert Scheuter had zich afgezonderd vanwege corona. Uit goede bron verneem ik dat hij zijn vlieghuid inmiddels weer heeft uitgevouwen.
 elke woensdag klimt de beiaardier
zevenenvijftig meter naar omhoog hij bekijkt vanuit de klokkentoren wat het dorp behoeft aan inspiratie bronzen klanken galmen kracht en gratie over de markt waar wegen samenkomen Meddo Miste Kotten Ratum Woold als door de bliksem werden wij getroffen de raad vond het een dondersgoed idee los van de kerk de toren te verkopen het dichten van een gat in de begroting wie trekt zijn beurs wie kan daar nou wat mee baksteen tufsteen haan bol kruis en wijzers kilo’s brons een karrenvracht oud ijzer het carillon was door ons geschonken de klokkenist stak er een stokje voor hij wist de kakofonie te arrangeren nu beiert het eenstemmig elk kwartier Erbarme dich Hey Jude Les Feuilles Mortes op marktdag of ter ere van iets bijzonders tijd voor een ode aan het carillon Helma Snelooper Bijna was de toren van de Jacobkerk in de verkoop gezet. Gelukkig wisten de Winterswijkers dat te voorkomen. Helma reisde naar de markt om het carillon te horen. Verschenen in het Achterhoek Nieuws. Foto Depositphotos |
Helma SnelooperDichter, verteller, performer, Archief
August 2024
Categorieën
All
|
RSS Feed
