 was het de vleermuis was het de kat
was het de man die ze als avondeten at was het een laborant werd hij betrapt liet hij het virus vrij en is het toen ontsnapt heeft Dean Koontz het voorgeschreven bracht hij corona met zijn boek tot leven het mensdom is verrot tot op het bot het kan niet anders of het is éen groot complot word ik gevolgd gevaccineerd ontvoerd door ruimtewezens en geopereerd planten ze onder mijn huid een microchip zitten de illuminati me op de lip word ik ingestraald via 5G gaat mijn immuunsysteem naar de ratsmodee het mensdom is verrot tot op het bot het kan niet anders of het is éen groot complot word ik gecontroleerd via een app is het virus sciencefiction is het nep is het een wapen uit Winnipeg verspreid door Big Pharma en Big Tech word ik geschaduwd door Bill Gates lekt hij mijn data niet éen keer maar steeds ik heb zo'n eindeloos verlangen naar wild en onbevangen liefdevol omarmen me overgeven en groots en meeslepend leven - Helma Snelooper Cloister Conspiracy by Philip Jackson In the foreground is Cloister Conspiracy, while in the distance is Serenissima
0 Comments
 Arthur Docters van Leeuwen is overleden. Dat hoorde ik van Jan, die collega was en vriend werd
Ik heb de eminente heer Docters van Leeuwen zo vaak in onze verhalen verwerkt. In de verhalen van Jan en mij. De verhalen van barones Dolores en meester Drommel. Hij wist er niet van, Arthur. Zou ik Arthur mogen zeggen? Nooit heb ik een brief doen uitgaan, een officieel verzoek: 'Mijnheer Docters van Leeuwen, mag ik u opvoeren in mijn voorstellingen?' Het was ook een wonderlijke wereld waarin ik hem introduceerde. Ik bedoel: Dolores was een fictief figuur. Al was ze een deel van mij. Er was een tijd dat ik dacht dat ik meer Dolores was dan Helma. Aan Arthur Docters van Leeuwen was niets fictief. Maar hij werkte enorm in op mijn verbeelding. Zijn naam. Deftig. Zijn stem. Omfloerst. Zijn uiterlijk. Sprookjesachtig. Humpty Dumpty. Alice in Wonderland. Je zou hem zo kunnen treffen in het land achter de spiegel. En dan zijn brein. Uitzonderlijk intelligent. Erudiet. Onalledaags. Humeurig als het nodig was. Als zijn entourage zijn intellectuele duikvluchten niet kon bijbenen. Hij paste enorm bij Dolores. Tragikomisch figuur. Zij was nog maar klein toen haar moeder, artieste, vertrok, achter de muziek aan. Dolores werd grootgebracht door haar vader. Op haar achtste kreeg ze een jachtgeweer in handen gedouwd en schoot ze haar eerste konijntje. Zij trok op met de jachtvrinden van haar vader, voelde zich de rest van haar leven op haar gemak in het gezelschap van mannen. Ze bouwde een aantal dierbare platonische vriendschappen op. Met Arthur deelde ze de liefde voor vogels. Met verrekijkers om, dansten de twee door de velden om dan plots te blijven staan in stille aanbidding voor de blauwe kiekendief, de grauwe klauwier. In de beslotenheid van een vogelkijkhuisje, bij het licht van een knijpkat, voerden zij grensverleggende gesprekken, declameerden zij verfijnde poëzie, lazen zij elkaar hun pennenvruchten voor. Hij heeft het nooit geweten. Ik heb het hem nooit gevraagd. Daarom is dit het wonderlijkste eerbetoon dat Arthur Doctors van Leeuwen ooit zal krijgen. Ik heb hem nooit in levende lijve ontmoet maar vond hem dermate inspirerend dat ik hem gestalte gaf in mijn verhalen. Omdat ik hem zo'n waardig gezelschap vond voor mijn geesteskind Dolores.. Dolores vertoeft inmiddels op de eeuwige jachtvelden.Het zou me niet verbazen dat zij daar op enig moment Arthur Docters van Leeuwen treft. Arthur was schrijver en wist als geen ander hoe hij de grenzen tussen verbeelding en realiteit kon overschrijden. -- Foto: Lenus van der Broek; Dolores met de motorclub op weg naar een rendez-vous met Arthur  we liggen in de hangmat
onder een klamboe we braden ribrollade er is ijs toe de zon druipt naar beneden als vanillevla de mussen hangen ruggelings aan de pergola ik duik onder je oksel en ik proef de smaak van zout extreme hittegolf maar het bier staat koud - de kinderen bakken taartjes in de zandbak de buurvrouw maakt een radslag in haar badpak je werpt een steelse blik door de coniferen houd je ogen in je zak of ik zal je leren ik lees de cijfers van de stikstofuitstoot in de akkerbouw de aarde warmt op en het bier is lauw - de kinderen staan te huilen vanuit hun tenen de buurvrouw komt een kopje suiker lenen je plooit je om haar heen als een slingerplant houdt je niet aan de voorgeschreven afstand de kans op besmetting is nog best wel groot Willem Engel stopt met dansen en het bier slaat dood -- Helma Snelooper  Vond ik gisteravond tijdens mijn fietstocht zomaar een steen op mijn pad.
Op een picknickplaats middenin het bos. Op mijn verjaardag  we nemen altijd afscheid
en we blijven elkaar steeds weer ontmoeten eindeloos spel van omdraaien kwijtraken terugkeren en opnieuw begroeten het laat zich niet in regels vangen het volgt de wetten van de zee je kunt tegen de stroom oproeien liever vaar je met de golven mee we raken zo vaak ontspoord en we blijven toch altijd de weg weer vinden eindeloos spel van verstrikken ontknopen doorsnijden en opnieuw verbinden - Helma Snelooper Foto: ‘Square Knot’ van kunstenaar Shinkichi Tajiri |
Helma SnelooperDichter, verteller, performer, Archief
October 2020
Categorieën
All
|
RSS Feed
contact |
|